30-11-2025
Advent is een tijd van verwachting en hoop. We kijken uit naar Gods komst in de gestalte van een kwetsbaar kind.
Maar eerlijk is eerlijk: december is vaak zo druk dat het moeilijk is om echt stil te worden en ons te richten op waar het om gaat.
Liturgische schikking 1e Advent
Matteüs 24:32-39
Kernvers 32: ‘Leer van de vijgenboom deze les:
zo gauw zijn takken uitlopen en in blad schieten, weet je dat de zomer in aantocht is.’
De vijgenboom is diepgeworteld, bestand tegen droogte en geeft schaduw. Vijgenbomen groeien al eeuwenlang in warme streken. Ondanks droogte komen de nieuwe bladeren in het voorjaar tevoorschijn. Jezus wijst de vijgenboom aan en roept op om open te staan voor de toekomst. Jezus waarschuwt ook: wees waakzaam. Hij verzekert daarbij: mijn woorden zullen nooit verdwijnen. Laten wij in onze tijd openstaan voor verrassingen die God bewerkstelligt in onze wereld. Of het door de verrassende natuur, de geboorte van een kind of de kracht van de Geest is, laten wij vol verwachting zijn!
De schikking:
Vier kandelaars met kaarsen staan opgesteld. Tussen de eerste en tweede
kandelaar zweeft een enkel duifje. Op de boomstammetjes en in de
flesjes donkere materialen: callicarpa, liguster, bloeiende heide, dennenappels van de lariks.
Paars is de kleur die ons tot inkeer roept. De donkere bessen en bloemen benadrukken het donker van de adventstijd. Eén kaars brandt.
Maar dit donker wil ons niet verlammen. Het daagt ons
uit om, net als de vijgenboom, open te blijven staan.
Om te leren het mooie te zien in wat donker is, en de hoop te vinden die daar verscholen ligt.
